شهید اسماعیل واشقانی فراهانی

شهید اسماعیل واشقانی فراهانی چهارم اسفند ۱۳۴۸، در تهران دیده به جهان گشود. او فرزند دوم خانواده بود. پدرش عزیزالله، در شرکت کار می‌کرد و مادرش طاهره نام داشت.

از کودکی در رشته ژیمیناستیک فعالیت می کرد و قهرمان این رشته بود. علاقه زیادی به کشاورزی داشت و تابستان پابه‌پای پدربزرگش در روستا روی زمین کار می کرد.

از ده سالگی به نماز و روزه مقید بود.

اسماعیل دانش‌آموز سوم متوسطه بود که به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. اسفندماه ۶۵ به کردستان رفت و سه ماه در آنجا بود. پس از بازگشت به تهران چند ماه به درس خود ادامه داد و باز تصمیم به رفتن گرفت. برای بار دوم، دهم آذرماه ۶۶ به جبهه رفت و ۲ ماه بعد در حالی که ۱۷ سال سن داشت، در اولین روز از دومین ماه زمستان ۱۳۶۶، با سمت تک‌تیرانداز در منطقه ماووت به فیض شهادت رسید.

به روایت مادر شهید:

در مدرسه دانش آموز خوبی بود اما از وقتی که جنگ شروع شد دیگر هوش و حواسش به درس نبود. ۱۳-۱۴ ساله بود که فکر رفتن به جبهه به سرش افتاد. یک روز کاغذی به دستم داد و گفت : مامان این رضایتنامه را امضا کن می خواهم بروم جبهه.

گفتم : برای تو خیلی زود است، پدرت هم راضی نیست.

یک سال گذشت و در آن فاصله یکی از دوستانش شهید شد. اسماعیل دیگر طاقت ماندن نداشت. بار سفر بست و راهی دیار عاشقان شد.

اخلاق عجیبی داشت. خیلی راحت از شهادت حرف می زد، گویی برایش عیان شده بود به‌زودی شهید می شود.

یک روز که برای تشییع پیکر شهیدی رفته بودیم، وقتی به خانه برمی گشتیم به من گفت: مادر، یک وقت بعد از شهادت من، جیغ و داد و شیون نکنید ها!

یک بار هم به خواهرم گفته بود: خاله! من خواب شهادت خودم را دیده ام.

به روایت همرزم شهید:

بلافاصله بعد از پایان عملیات بیت المقدس۲، ۴۵ نفر که اسماعیل هم جزو آنان بود، داوطلب شدند و دوباره به سمت نیروهای دشمن رفتند.

نیروهای دشمن که متوجه حضور آنها شده بودند آن منطقه را بمباران کردند و بجز دو نفر همه آنها را به شهادت رساندند و پیکر هر ۴۳ نفر در خاک دشمن ماند و هشت روز بعد، به عقب بازگردانده شد.