شهید سهراب کیا

شهید سهراب کیا در دومین از از دومین ماه پاییز ۱۳۳۹ دیده به جهان گشود. پدرش حجت الله معلم و روحانی بود. اجداد وی، تعزیه خوان امام حسین علیه السلام بوده اند.

سهراب همزمان با آغاز جنگ تحمیلی و برای دفاع از ناموس و خاک پاک وطن به گروه فداییان اسلام پیوست. این گروه با فرماندهی دکتر چمران به انجام جنگ های چریکی و نامنظم شهرت داشتند. در واقع او در نخستین گروه اعزامی فدائییان اسلام که از شهر کرج راهی جبهه ها شد، حضور داشت.

وی سرانجام در منطقه مهران و در عملیات کربلای یک از ناحیه کمر مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و به فیض شهادت رسید.

مزار شهید سهراب کیا در روستای برغان و در صحن امامزاده ی این روستا قرار دارد.

گفتنی است برادر بزرگتر او “سلیمان کیا” نیز به فیض شهادت رسیده است. وی که کارشناس حقوق بود و آخرین پست اداری اش معاون دادستان قرارگاه انقلاب بوده است، سال ۱۳۶۲ در منطقه “فکه” مفقودالاثر شد و هیچوقت اثری از پیکرش به دست نیامد.

خاطراتی از شهید سهراب کیا:

وی از زمان حضورش در جبهه ها تا روز شهادتش سه مرتبه به جبهه رفت:

یکبار در منطقه “دهلاویه” مجروح شد؛ به گفته هم سنگرش مدت سه شبانه روز زیر علوفه ها پنهان شدند به طوری که خانواده اش تصور می کردند سهراب شهید شده است. در همین ایام بود که دکتر چمران نیز به فیض شهادت نایل شد.

او “تیربارچی” بود و شهید محمدی که کمک تیربارچی او بوده و پس از شهید کیا به شهادت رسیده گفته بود: “وقتی سهراب از ناحیه کمر مورد اصابت ترکش قرار گرفت، او را از خاکریز پایین آوردم و سعی کردم جلوی خونریزی اش را بگیرم؛ اما شدت خونریزی زیاد بود و سهراب پس از نیم ساعت شهید شد.”