شهید علی آجل لو

علی بسیار مقید بود تا از اهداف انقلاب دفاع کند. او حتی چندین بار مجبور شد به معلم خود نیز مسائلی را که به حجاب مربوط می‌شد، گوشزد کند.

برای آنکه خوب بتواند جواب مخالفان را در مدرسه بدهد، سوالاتش را در منزل مطرح و با یادگرفتن پاسخ آنها در بحث و گفتگو شرکت می کرد.

پس از عضویت در بسیج، شخصیت و رفتار او به لحاظ روحی و معنوی دچار تغییر و تحول بزرگی شد؛ به تمام اهل خانواده، به خصوص مادرش، بسیار ابراز علاقه می کرد و اگر کدورتی بین فامیل پیش می‌آمد، تمام تلاشش را برای رفع آن کدورت انجام می داد و موضوع را به طریقی حل و فصل می‌کرد.

پس از مجروحیت در دهلران، وقتی به خانه برگشت، به خاطر اینکه مادرش شوکه و نگران نشود، با توجه به دردی که در اثر شدت جراحت داشت، ابتدا سعی کرد طبیعی راه برود و چیزی نگوید. بدین ترتیب کسی متوجه مجروحیتش نشد، اما بعدا معلوم شد دچار خونریزی شده است.

*   *   *

پدر شهید

زمانی که در دوره سربازی در منطقه دهلران مجروح شده بود، با وجود جراحت پایش و همچنین سختی منطقه که کوه و دره بود، همرزم مجروحش را هم نجات داده و به محلی امن رساند.

علی بسیار اهل صله رحم بود و تمام تلاش خود را می‌کرد که پیوند میان فامیل، گسسته نشود.

او بسیار پسر مهربانی بود. مادرش تنها یکسال پس از او دوام آورد و خیلی زود به دیدار پسرش رفت.

*   *   *

برادر شهید

بعد از سربازی، اصرار داشت وارد ارتش شود. می گفت: دوست دارم به سپاه بروم، اما چون همه افراد مومن و انقلابی وارد سپاه می شوند، ممکن است حضور افراد مومن در ارتش کم بشود و این برای جبهه اسلام خطر داشته باشد.

قبل از سربازی به خاطر سن کمش اجازه شرکت در جنگ را نداشت. یک انگشتر و تسبیح را به دوستش آقای ابوطالب داده بود که به خاک جبهه متبرک کند.

بلافاصه بعد از سربازی هم کارهایش را درست کرد و به جبهه رفت.

علی وقتی می‌رفت به رختخواب، بلافاصله و در هر حالتی خوابش می‌برد. کوچک که بود یکبار به او گفتم: علی مودب بخواب. او هم از روی سادگی و به اندازه برداشتش از گفته من، تا صبح دست به سینه و چهارزانو خوابیده بود. طوری که روز بعد دست و پاهایش دچار مشکل شده بود و ما مجبور بودیم دست و پاهایش را حسابی مشت و مال دهیم. این خاطره برایم بسیار جالب و به یاد ماندنی است.

*   *   *

اقوام شهید

در فعالیت‌های دسته جمعی بسیار خوب ظاهر می‌شد و همیشه پیش قدم بود. مثلا در برگزاری مراسمات مذهبی برای هیئت‌ها فعالانه شرکت داشت.

علاقمند به بازی فوتبال بود. در زمین بازی، موقع اذان که می شد، می رفت برای نماز. بقیه بچه ها با آن که بعضی هایشان نمازخوان هم نبودند، به تبعیت از او می رفتند نماز می‌خواندند.

به علت زمینه خانوادگی، ولایت پذیری و تبعیت ایشان از رهبر کبیر انقلاب، بسیار عالی بود.

بسیار انسان شجاعی بود و در گفتار و عمل بسیار دقت عمل داشت.

زمانی که عضو بسیج بود، هنگام عید با بچه های دیگر گل می خریدند و از خانواده های شهدا دیدن می‌کردند.

انسان مخلصی بود و هیچ گاه از کارهای خیرش با کسی سخن نمی گفت. معتقد بود که این جور کارها باید سرّی بماند. در کارهای دیگران بسیار کمک می‌کرد و همیشه پیش قدم بود. پیرزنی نبود که از کوچه رد بشود و علی زنبیل را از دستش نگیرد.