شهید مصطفی شیبانی

بسمه تعالی

به نام آن خدایی که ما را آفرید و برای هدایت ما پیامبرانی فرستاد که راه ظلمت و روشنایی را به ما بشناسانند و به نام آن خداوند غفار و ستاری که بر مسلمانان منت نهاد و پیامبر گرامی اسلام را سرور ما قرار داد و باز بر ما منت نهاد و علی و فاطمه و یازده فرزند ایشان را بر ما سرور نمود و باز بر اهل ایران منت نهاد و چنین رهبری از ذریه‌ پاک حضرت حسین ابن علی (ع) را در این سرزمین خلق نمود، شکر خدایی را که این بنده‌ عاصی را در بین سربازان امام زمان (عج) جای داد و شکر آن خدایی را که چنین مرگی را نصیب این بنده‌ حقیرش کرد.

کلیه‌ عزیزانی که پای در این عرصه می‌نهند آگاهانه پای در این میدان نهاده و حتی حاضرند مانند سرورشان حسین(ع) قطعه قطعه گردند و هیچ سختی در این راه برای این عزیزان معنی ندارد، ان‌شاءالله که همه‌ی آن عزیزانی که سالم به اوطانشان برمی‌گردند اجر شهید و آن دلیرمردانی که به شهادت می‌رسند با حسین(ع) و یارانش محشور گردند.

و این را بگویم که: آنان که رفتند کاری حسینی(ع) کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی(س) کنند وگرنه یزیدیند. مبادا خدای ناکرده پشت به امام کنید و جزء یزیدیان قرار بگیرید مبادا با کاری که می‌کنید دل خانواده شهدا، مفقودین و آن عزیزانی که عضوی از بدنشان را در این راه دادند بشکنید. البته مواظب باشید غیر از شعار در عمل هم ثابت کنید که یار امام هستید.

اما پدر و مادر عزیزم می‌دانم داغ فرزند سخت است و بیست و چند سال زحمت کشیدید و بعد هم جنازه‌ی خون‌آلود مرا دیدید. همانطور که خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم می‌فرماید: «کل نفس ذائقه الموت» هر نفسی باید شربت مرگ را بچشد. فکر نمی‌کنم نزد خداوند تبارک و تعالی شخصی از حضرت رسول اکرم(ص) به وی نزدیکتر باشد. می‌بینیم که ایشان هم از دنیا می‌روند و در دل خاک جای می‌گیرند همانطور که خداوند می‌فرماید: «و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» گمان نکنید آن کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند مرده‌اند بلکه زنده‌اند و در نزد خدا روزی می‌خورند.

امید که چنین مقامی را هم به ما عطا فرماید، من دست شما امانتی بودم. از شما خیلی تشکر می‌کنم که به من چنین شیر و لقمه دادید که به این راه کشیده شوم. همانطور که شاعر می‌گوید: «من غم و مهر حسین(ع) با شیر از مادر گرفتم» امیدوارم با چنین فرزندی که تربیت کردید و تقدیم به اسلام کردید خدا از شما راضی باشد.

مصطفی شیبانی ۶/۴/۶۵