شهید منصور صادق پور

• خاطره علی اصغر کوثری (همرزم شهید):

ما از دوره آموزشی پادگان امام حسین (ع) باهم هم‌دوره بودیم. ایشان تقریبا” بزرگترین فرد گروهان ما در دوره آموزشی بود (از خود من ۴ سال بزرگتر بود) و از همان دوران، تا لحظه شهات، مانند برادر بزرگتر، راهنما و الگو برای ما بود.

بسیار شوخ طبع ولی محجوب و باحیاء بود…

فراموش نمی کنم، اوایل اسفند ۱۳۶۵(۱۰-۱۵ روز قبل از شهادتشان) شهید کاظم حدادپور از بچه های رجایی شهر (گوهردشت) کرج به دیدن ما آمد. او که به دلیل مجروحیت، گردن خود را بسته بود، کفش سفید کتانی چسبی به پا داشت، ایشان دوست صمیمی شهید صادقپور بود. منصور بر خلاف همیشه، آن روز خیلی سر به سر شهید حدادپور می گذاشت؛ مرتب به او می گفت: «آخه شما سوسول های گوهردشت کجا و جبهه کجا؟…»

آنقدر گفت تا کاری کرد که شهید حدادپور کفش را از پایش در آورد، پا برهنه شد و بلافاصله روی کفش سفید با خودکار آبی نوشت: «آقا منصور گل»

منصور هم کفش را برداشت. آن کفش تا لحظه شهادت در پایش بود و مرتب می گفت: «این کفش که نماد بی دردی است را باید در جبهه پاره کنم.»

بعد از آن روز ، همه دوستانی که در گردان حضرت علی اکبر(ع) بودند، ایشان را «آقا منصور گل» صدا می کردند.

(شهید کاظم حدادپور فرمانده یکی از گروهان های گردان حضرت زینب(س) بود که تیرماه ۱۳۶۶ در عملیات نصر ۴ به شهادت رسید).

***

شهید منصور صادقپور غروب روز ۱۵ اسفند ماه ۱۳۶۵؛ مرحله تکمیلی عملیات کربلای ۵، بر اثر اصابت گلوله اسلحه منحنی زن پیشرفته پلامینکف، در فاصله کمتر از یک دقیقه به شهادت رسید. گلوله پلامینکف به قسمت پشت کتف چپ ایشان اصابت کرد و کتف را کاملا متلاشی نمود. ما داخل کانال، در محاصره دشمن قرار داشتیم. نبرد با دشمن بسیار شدید بود. نبرد نفر با تانک بود…

شهید صادقپور به محض اصابت گلوله با صدای بلند «یاحسین» گفت و وقتی ایشان را بغل کردم در آنی به شهادت رسید. شهید منصور صادق پور شهادت زیبا و آرامی داشتند و این نشأت گرفته از زندگی پاک و روح با صفای ایشان بود.

• مجتبی شوشتری (همرزم شهید):

شهید منصور صادق پور؛ در جبهه معروف بود به “آقا منصور گل”