شهید نصرالله ایزدی

شهید نصرالله ایزدی دوم اسفند ۱۳۳۹، در شهر خرامه از توابع شهر شیراز دیده به دنیا گشود. پدرش حبیب، کشاورز بود.

نصرالله تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس وارد حوزه علمیه شیراز شد و به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح۲ پرداخت و به عنوان یک روحانی، قبل و بعد از انقلاب به فعالیت پرداخت.

یک بار نیز به خاطر فعالیت های مذهبی سیاسی و پخش اطلاعیه و پیام های امام به زندان رفت و مورد شکنجه عوامل رژیم پهلوی قرار گرفت که با هجوم مردم به زندان ها در اوایل انقلاب آزاد شد و با استقبال پرشور مردم و روحانیون به منطقه خرامه آمد.

بعد از پیروزی انقلاب با شروع جنگ، دو بار به جبهه رفت.

سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب دو فرزند پسرشد.

وی که به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافته بود، بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۶۵، در شرهانی بر اثر اصابت ترکش به شکم و سر، به فیض شهادت رسید.

مدفن او در گلزار شهدای امامزاده اسحاق زادگاهش قرار دارد.

***

برادر ایشان شهید مفقودالاثر گروهبان یکم جهانگیر ایزدی نیز با شروع جنگ تحمیلی، همانند دیگر سربازان این مملکت اسلامی، طی دو مرحله به جبهه اعزام شد. او در آخرین اعزامش در تاریخ ۱۶/۱۲/۱۳۶۰ به طرف کردستان- شهرستان پاوه- اعزام گردید که پس از دو ماه از تاریخ اعزامش در تاریخ ۲۱/۲/۱۳۶۱در رودخانه ای در نوسود پاوه به شهادت رسید و جاویدالاثر شد که پس از مدتی مقداری از لباسهای ایشان را به خاک سپردند تا زیارتگاه عاشقان شهدا باشد.

به شعائر اسلامی بسیار پایبند بود و اگر کسی نماز نمی خواند با او معاشرت نمی کرد و او را وادار به نماز خواندن می کرد حتی با یک هدیه کوچک او را به راه راست هدایت می کرد.

عمده سفارش ایشان توجه به احکام و مسائل اسلامی بود و می گفت: مبادا نسبت به مسائل و احکام اسلامی بی توجه باشید. هر چه قدر که می توانید به طرف خدا و پیغمبر اسلام و ائمه اطهار (ع) حرکت کنید، مبادا کوچکترین سهل انگاری نسبت به دین داشته باشید، همیشه به یاد خدا باشید زیرا تنها با یاد خدا بودن است که انسان بر تمام مشکلات پیروز می شود.

***

به شهادت علاقه خاصی داشت در آخرین مرخصی و آخرین اعزام، فرزند تازه به دنیا آمده اش را که فرزند دومش بود چنان می بوسید و با او صحبت می کرد که گویا میدانست دیگر او را نمی بیند.

هنگام اعزامش گفت: عزیزانم! شاید این آخرین سخنی باشد که با شما در این دنیا می گویم، راهی را که من انتخاب کردم همان راه شهیدان کربلای حسین (ع) در روز عاشورا است. بوی شهادت از هم اکنون به مشامم می رسد زیرا از خداوند تبارک و تعالی خواسته ام که هر موقع صلاح بداند مرگ مرا شهادت در راه خودش قرار دهد. ما از این که در این جهاد شرکت می کنیم خوشحال و راضی هستیم.