عملیات والفجر ۸ در تاریخ ۲۰ بهمن ماه سال ۱۳۶۴با عبور غواصان لشگرهای ۲۱ امام رضا(ع)، لشکر۱۰ سید الشهدا(ع) و تیپ «الغدیر» استان یزد از اروند رود و حمله به مواضع دشمن بعثی در جزیره «ام الرصاص» با رمز یازهرا(س) انجام شد.
لشکر۱۰ سید الشهدا(ع) از یگان‌های عمل کننده در این عملیات بود. غواصان این یگان در قالب گروهان مستقل «والعادیات» و غواصان گردان تخریب و اطلاعات عملیات در دقایق اولیه با عبور از آب اروند رود خود را به ساحل دشمن رسانده و با ایجاد چهار معبر در موانع دشمن در ساحل جزیره «ام الرصاص» که شامل سیم های خاردار، هشت پر و بشکه‌های «فوگاز» بود مسیر را باز نموده و غواصان گروهان «والعادیات» از گردان «قمر بنی هاشم (ع)» با عبور از معابر خط اول دشمن را تسخیر کردند.
در ساعت ۱۱ شب با علامت دادن به ساحل خودی با چراغ قوه حرکت رزمندگان سایر گردان‌ها که سوار بر قایق‌ها منتظر ادامه عملیات بودند شروع شد. دو گروهان باقی مانده گردان قمربنی هاشم(ع) از دو معبر وارد ساحل دشمن شده و با پاکسازی سنگرهای دشمن به سمت اهداف خود حمله بردند. در ادامه عملیات، گردان های حضرت علی اصغر(ع) به فرماندهی شهید حاج حسین اسکندرلو، علی اکبر(ع)، گردان المهدی(ع) به فرماندهی شهید حسنیان، گردان حضرت زهیر و گردان حضرت قاسم(ع) با توسعه منطقه درگیری تلفات سنگینی را بردشمن وارد کردند. فشار یگان‌های عمل کننده در جزیره «ام الرصاص» و تصرف اهداف به حدی بود که دشمن احساس خطر کرده و یگان‌های خود را از شهر «فاو» به منطقه عمومی بصره منتقل کرد و به خیال اینکه محل اصلی عملیات شهر بصره است فشار خود را بر رزمندگان یگان‌های درگیر در منطقه افزایش دادند.
پاتک‌های دشمن در روز ۲۱ و ۲۲ بهمن با تأمین نیرو از طریق جزایر ام البابی شرقی و غربی و آتشباری سنگین شروع شد و رزمندگان با تمام توان دشمن را درجزیره «ام الرصاص» سرگرم کرده و غواصان سایر یگان‌ها با عبور از اروند عملیات اصلی را با حمله به مواضع دشمن درشهر فاو آغاز کردند. رزمندگان عمل کننده در منطقه عمومی خرمشهر و جزیره «ام الرصاص» بعد از دو روز با تخلیه مجروحین و شهدا جزیره را ترک کردند. بعد از مأموریت موفقیت آمیز لشکر سیدالشهدا(ع) درجزیره «ام الرصاص» و توانایی گردان‌ها در ماموریت جدید ضمن بازسازی و تجدید قوا در اردوگاه کوثر -در نزدیکی اهواز – مجددا برای ماموریت جدید در دفع پاتک‌های دشمن در شهر فاو از سوی قرارگاه فراخوانده شد. قبل از حضور گردان‌ها در شهر فاو فرماندهان لشکر که برای توجیه و احداث قرارگاه عملیاتی در «فاو» حضور پیدا کرده بودند در اطراف کارخانه نمک با اصابت موشک هدایت شونده دشمن که از دریا شلیک شده بود شهید و مجروح می‌شوند. علی فضلی به سختی مجروح شده و جانشین لشکر حاج جعفرجنگروی و برادر احسانی مسئول ستاد لشکر به شهادت می رسند.
شهید یدالله کلهر سرپرستی لشکر را عهده دار شده و روزهای آخر بهمن ماه سال ۶۴ گردان‌های قمربنی هاشم(ع) و علی اصغر(ع) آماده دفع پاتک دشمن در جاده «فاو – ام القصر» و سه راهی کارخانه نمک می‌شوند که گردان قمربنی هاشم(ع) در حال عزیمت به شهر «فاو» مورد بمباران هواپیماهای دشمن قرار گرفته و تعدادی از فرماندهان گردان به شهادت می‌رسند. با توجه به صدماتی که به گردان قمربنی هاشم(ع) وارد شده بود، گردان حضرت علی اصغر (ع) به فرماندهی شهید حاج حسین اسکندرلو در محدوده خط لشکر ۲۵ کربلا وارد عملیات می شوند و پاتک دشمن را در جاده «فاو – ام القصر» و سه راهی کارخانه نمک دفع می‌کنند. منطقه درگیری حالت باتلاقی داشت و عملاً تردد فقط روی جاده‌هایی که اطراف کارخانه نمک زده بودند امکان پذیر بود و سایر مسیرها توسط دشمن مین گذاری شده و تردد نیروها عملاً روی جاده و پدها بود و این موضوع قدرت مانور نیروها را سخت‌تر می‌کرد.
همچنین آتش دشمن را روی نیروهای ما متمرکز می‌کرد. رزمندگان گردان حضرت علی اصغر(ع) روی جاده‌ای به عرض پنج یا شش متر می‌بایست تردد کرده و پیش روی کنند. دشمن هم چون به منطقه آشنایی داشت آتش خودش را روی این پدها متمرکز نموده بود و شب اول اسفند سال ۶۴ حماسه رزمندگان گردان حضرت علی اصغر(ع) با شهادت شهید رمضان ناظریان معاون این گردان رقم خورد. در اولین روز اسفند ماه سال ۱۳۶۴ دلاورمردان گردان تخریب لشکر۱۰ سیدالشهدا(ع) با مسلح کردن زمین به مین‌های ضدتانک، ضدخودرو، ضدنفر و با هدایت شهید «سید محمد زینال الحسینی» فشار اولیه دشمن در پاتک به باقیمانده رزمندگان گردان حضرت علی اصغر (ع) را گرفتند که صدای خنده شهید اسکندرلو را در پشت بیسیم قرارگاه شنیده شد که فریاد می زد تانک ها جلو می‌آیند و روی مین‌ها منهدم می‌شوند.
با تدبیر فرماندهان لشکر، گردان قمر بنی‌هاشم(ع) در روز اول اسفند جایگزین گردان حضرت علی اصغر(ع) شد. حضور شهید حاج عبدالله نوریان با نیروها و ادوات مهندسی رزمی و بچه‌های تخریب به همه فرماندهان و رزمندگان روحیه می‌داد. تلاش بلدوزرها و لودرهای مهندسی که سینه به سینه دشمن و در زیر آتش پرحجم مشغول احداث و تقویت خاکریزها برای حفاظت از جان رزمندگان و هدایت آنها توسط شهید نوریان همه را متحیر کرده بود. گردان قمر بنی هاشم(ع) با بکارگیری گروهان والعادیات در پاتک دشمن صدمات فراوانی به نیروهای گارد ریاست جمهوری دشمن وارد کرد و در ادامه از گروهان های والفجر و فتح نیز استفاده شد و دشمن با انهدام تانک ها و نفراتش از سه راهی کارخانه نمک عقب نشینی کرد.
دشمن صبح روز دوم اسفند ماه بار دیگر پاتک خود را برای باز پس گیری مواضع از دست رفته شروع کرد که بچه های تخریب لشکر۱۰ سیدالشهدا(ع) با انفجار جاده دسترسی دشمن عملا مسیر حرکت دشمن را از روی خشکی سد کرده و دشمن مجبور شد به کناره‌های جاده پناه ببرد که با فرو رفتن بعضی از تانک ها و ادوات مهندسی شکار رزمندگان گردان قمر بنی هاشم(ع) شد و با دادن تلفات سنگین به مواضعش برگشت و مجدد پاتک کرد و تا ظهر اقدام به چندین پاتک کرد که با هوشیاری رزمندگان و بچه‌های تخریب و مهندسی رزمی ناکام ماند. اما این حماسه با شهادت فرمانده گردان تخریب و مهندسی لشکر سیدالشهدا علیه‌السلام شهید حاج عبدالله نوریان رقم خورد. بعد از دو روز گردان زهیر(ع) به فرماندهی شهید داوود حیدری خط را از گردان «قمر بنی هاشم» تحویل گرفت و خط تثبیت شد و گردان‌های لشکر در خطوط پدافندی مستقر شدند.
این عملیات یکی از بزرگ‌ترین حماسه‌هایی بود که در دفاع مقدس به وقوع پیوست.
