شهید سید محمود اعتصامی رنانی
معروف به: سید محمود اعتصامی
نام پدر: سید محمدعلی
نام مادر: منیره سادات حسینی
ولادت: ۲۱ فروردین ۱۳۴۹
محل تولد: کرج
شهادت: ۲۱ بهمن ۱۳۶۴
محل شهادت: اروندرود – جزیره ام الرصاص
عملیات: والفجر ۸
گردان: حضرت علی اکبر(ع)
جاویدالاثر (مزار یادبود)
#آرشیو گردان حضرت علی اکبر(ع)
خاطره شهید سید محمود اعتصامی رنانی
درباره شهید سید محمود اعتصامی
سال ۱۳۶۴ وقتی که گردان علی اکبر به اردوگاه کوثر رفته بود، به تازگی گروهانی در یکی دیگر از گردان های تیپ سیدالشهدا (گردان قمر بنی هاشم) شکل گرفته بود به نام گروهان والعادیات با هدف آموزش غواصی. این گروهان از گردان علی اکبر هم خواست که تعدادی نیرو جهت آموزش معرفی کند. ۲۰ نفر از بچه های گردان به منظور آموزش غواصی به این گروهان معرفی شدند، از جمله حسن یداللهی، رضایی، محمد، علی معروفخانی، اصغر کریمی، رجبعلی پهلوانی، ابوذر، عباس، مسلم اسدی، سید رسول حسینی، حسین فلاح، رحمان بیرانوند، علی اصغر کوثری، محمد قورچیان، امیر چمنی، سید محمود اعتصامی و…
داوطلب ها همگی خوب و با انگیزه بودند، ولی اغلب کوچک و کم سن و سال. مسئولین آموزش، ابتدا نپذیرفتند ولی وقتی علاقه و اصرار و انگیزه ی آنها را دیدند، کوتاه آمدند.
حاج خادم؛ فرمانده گروهان والعادیات، شاکی شده بود و می گفت اینها کی اند؟!… چرا هر چی بچه بوده فرستادید؟!… غواصی که کار اینها نیست!… غواصی هیکل درشت و ورزیده و کماندو می خواهد، ولی شما هر چی بچه ی ریزه میزه و کم سن و سال بوده فرستادید! بعد هم برای آنکه حالشان را بگیرد هنوز از راه نرسیده، از مینی بوس که پیاده شدند، همانطور ساک به دست، بردشان روی پل شناور، گفت ساک هایتان را بگذارید سمت راستتان، لباس هایتان را دربیاورید بگذارید رویش و با صدای سوت من بپرید توی آب!
سوت را که زد، یک سری پریدند توی آب و یک سری هم نپریدند. آز آنهایی که پریدند، تعدادی بودند که اصلا شنا کردن هم بلد نبودند ولی برای اینکه دل مسئولشان را به دست بیاورند، پریدند. حاج خادم گفت: آنهایی که پریدند که هیچ، آنها که نپریدند، همین الان سوار شوند برگردند.
آنهایی که ماندند، با وجود قد و قواره کوچکشان، حقیقتا بزرگ مردانی بودند که بعدها جز یکی دو نفر، همه شان به فیض شهادت نائل آمدند، ازجمله شهید سید محمود اعتصامی
تمرینات غواصی بسیار سخت بود. در زمستان سرد؛ ۴ ساعت صبح، ۴ ساعت بعدازظهر و ۳ ساعت هم شب، بچه ها آموزش غواصی می دیدند. یک نقطه برای شان مشخص می شد که باید از آنجا شروع می کردند و از کارون عبور می کردند و ۳ بار می رفتند و برمی گشتند. کار باید به دقت انجام می شد و در پایان به همان نقطه ی معیّن شده برمی گشتند، نه ۱ متر بالاتر و نه ۱ متر پایین تر.
علی برخورداری قهرمان کشوری شنای قورباغه بود که به همه نیروها آموزش می داد ولی با بچه هایی که از گردان علی اکبر رفته بودند، ارتباط بیشتری داشت چون آنها نسبت به بقیه عقب تر بودند. امکانات و تجهیزات درست و حسابی هم نداشتند. یکی از تمرینات غواصی این بود که در خشکی باید با فین (کفش غواصی) باید ۳۰۰۰ تا فین می زدند (یعنی پای شان را بالا و پایین می کردند) این کار برای تقویت عضلات شکمشان بود تا توی آب کم نیاورند چون سرمای آب، احتمال گرفتگی عضلات را افزایش می داد.
#آرشیو گردان حضرت علی اکبر(ع)
