شهید علی آمرطوسی

شهید علی آمرطوسی سال ۱۳۴۷ در ایالت مریلند امریکا چشم به جهان گشود. پدرش سیروس، کارمند انرژی هسته ای بود و مادرش پروین نام داشت.

پس از ۳ سال زندگی در آن محیط با پایان یافتن ماموریت پدر به ایران برگشتند. با ورود به مدرسه استعدادهایش شکوفا شد. اما قالب‌های خشک مدرسه او را راضی نمی‌کرد برای همین به مطالعه کتب غیردرسی می‌پرداخت و به خاطر مطاله زیاد و شیرینی کلامش دوستان و آشنایان شیفته گفتار و بیان او بودند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بسیج شرکت کرد. همچنین در کلاس‌های جامع المقدمات و معارف سازمان تبلیغات نیز حضور می یافت.

وی همچنین به فراگیری شنا و کوهنوردی نیز می‌پرداخت.

پس از اخذ دیپلم و قبول‌شدن در رشته مهندسی عمران آب در دانشگاه صنعتی شریف مشغول به تحصیل شد اما بعد از مدتی راهی جنگ شد.

وی در اولین روز از آخرین ماه تابستان ۱۳۶۷، در بوکان بر اثراصابت گلوله به سینه به فیض شهادت رسید.

به روایت مادر شهید

بعد از آنکه ایران قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت، علی در تماس با ما گفت:

«پذیرش قطعنامه تاثیر چندانی برای من ندارد و امیدوارم در بازگشت بتوانم در بازسازی شرکت کنم.»

پس از آن چند روزی به مرخصی آمد. وجود او در آن روزها چنان معنوی و نورانی شده بود که ما را منقلب کرد.

علی آن‌قدر نورانی شده بود که نگاه به او آدم را می‌لرزاند. هنگام نماز اصلا نمی‌توانستیم به او نزدیک شویم. مانند ماه شده بود در دل تاریکی‌ها. ابهت عجیبی در چهره‌اش بود و زیبایی خاصی پیدا کرده بود.