شهید سید آیت الله طبایی عقدایی

نام: سید آیت الله   |   نام خانوادگی: طبایی عقدایی  |   نام پدر: سید محمود

تاریخ ولادت: ۱۳۳۹/۱۲/۱   |   محل ولادت: تهران   |   سن: ۲۵

تاریخ شهادت: ۱۳۶۴/۱۱/۲۱   |   شهادت: اروند رود – عملیات والفجر ۸

مزار: تهران – لویزان – امامزاده پنج تن

سمت: معاون گردان ادوات تیپ ۱۰ سیدالشهدا علیه السلام – از فرماندهان تیپ نینوا

زندگینامه شهید سید آیت الله طبایی عقدایی

سید آیت الله عقدایی در اولین روز از آخرین ماه زمستان ۱۳۳۹ در عقدای اردکان دیده به جهان گشود.

او سوّمین فرزند و دوّمین شهید خانواده طبایی بود. از بدو تولّد گویا بر پدر و مادرش الهام شده بود که این کودک آیتی از آیات الهی خواهد بود و بدین سبب نامش را “آیت الله” گذاشتند. کودکی را با دسترنج پدری متدیّن و در دامن مادری متعهد و ولایی گذراند و پرورش یافت و در پایان ۶ سالگی به مدرسه رفت و دوره ابتدایی، راهنمایی و متوسطه را در تهران با موفّقیّت گذراند. اهل کار، تلاش، مطالعه و تفکّر بود و از بهترین دانش آموزان کلاس محسوب می شد و سرانجام در رشتۀ تجربی دیپلم گرفت.

سید آیت الله قبل از رسیدن به سنّ بلوغ مقیّد به انجام تکالیف شرعی و انجام واجبات و ترک محرّمات بود. اهل نماز جماعت، شرکت در مجالس قرآن، دعا و روضه سید الشهدا(ع) بود.

در دوران جوانی همراه با مردم در راهپیمایی ها شرکت می کرد و در پخش اعلامیه های امام خمینی (ره) شرکت داشت.

پس از خدمت سربازی وارد سپاه پاسداران شد و لباس رزم پوشید.

سال ۱۳۶۳ با خواهر شهید حجّت موسی نژاد ازدواج کرد که ثمره ازدواجش یک فرزند پسر بود. او با لباس رزم در مراسم ازدواج شرکت کرد. وقتی از او سؤال کردند که چرا با این لباس آمدی؟ اظهار داشت: این کفن من است و با هیچ لباسی عوض نخواهم کرد. برای اینکه کمتر به مرخصی بیاید و بیشتر در جبهه بماند با چند نفر از دوستانش خانه ای را در دزفول کرایه کرد و با همسر و فرزند چهار ماهه اش در آن شرایط سخت که دشمن دزفول را موشک باران می کرد، در دزفول ساکن شد.

در آن زمان معاونت گردان ادوات تیپ۱۰ سید الشهدا علیه السلام را به عهده داشت. در بهمن ماه ۱۳۶۱ برادر کوچکش، سیّد علی، در عملیّات والفجر مقدماتی در فکّه مفقود گشت. از این که برادر کوچک تر در شهادت گوی سبقت از او ربوده بود، رنج می برد. مرتّب در آرزوی شهادت، با ارزش ترین روزهای زندگی خود را در سنگرهای جهاد و عزّت و شرف گذراند تا اینکه سرانجام پس از ۲۵ سال تلاش و مجاهدت در راه معشوق، در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۶۴ در عملیّات والفجر ۸ در منطقۀ عملیّاتی فاو در اروندرود از ناحیه گردن (شاهرگ) به شدّت مجروح شد و به آرزوی دیرین خود رسید.

پیکر پاکش پس از تشییع با شکوه در تهران از قلهک تا لویزان به گلزار شهدای لویزان (امام زاده پنج تن) منتقل شد و در کنار همرزمان شهیدش به خاک سپرده شد.

گالری تصاویر